Onze zoon TOM DE RAEVE
Geboren te Brussel op 23 september 1981
Overleden te Schendelbeke op 23 september 2006
Studies :
Klavertjevier te Brussel : kleuterschool
Leertuin Meise : lagere school
Kardinaal Mercier te Brussel: Technisch Secundair Onderwijs
De Naeyer te Sint-Katelijne-Waver : graduaat electronica informatica
Erasmus Hogeschool Brussel : industrieel ingenieur
Werk :
Project engineer bij :
Emerson Pocess Management nv
De Kleetlaan 4
1831 Diegem
van 17 juli 2006 tot 22 september 2006
Relaties:
Lissa : van zijn 16 tot zijn 19 jaar
Eline : van zijn 21 tot zijn 22 jaar
Els : van zijn 24 tot zijn 25 jaar
Els en Tom hadden volgens ons een heel goeie relatie.
Els verbleef hoofdzakelijk bij ons op het appartement (Koning Albert II straat 20 te 1000 Brussel). Meestal sliep en at ze bij ons.
Samen met Tom studeerden ze in de living.
Volgens ons was Els een lief vriendelijk en verstandig meisje.
Wat ons opviel was dat ze nooit eens iets vertelde over haar thuis, over haar ouders .
Eind juli 2006 kwam Tom ons vertellen dat er problemen waren in zijn relatie met Els.
Er was een vorm van paniek vast te stellen bij Tom.
Volgens mij volkomen logisch; Tom was in een fase in zijn leven gekomen dat alles op wieltjes liep. Hij had zijn studies beëindigd , had een goeie job gevonden waar hij heel tevreden over was , had ondertussen ook een bouwgrond gekocht , was ingeschreven voor een cursus metselen (ging samen met mij zijn huis zelf bouwen) en vooral hij had de vrouw van zijn leven gevonden. Dit droomhuisje dreigde in mekaar te zakken.
Eerst gaf ze aan dat de druk op de relatie te groot werd voor haar. Na een paar weken gaf ze toe dat ze verliefd was geworden op een verpleger . Dit was een enorme klap voor Tom . Hij reageerde hier heel heftig op . Hij voelde zich bedrogen, vernederd, hij was buiten zichzelf. Dit vertelde hij tegen ons alsook tegen zijn zussen.
's Anderdaags verontschuldigde hij zich reeds tegen Els omdat hij zo te keer was gegaan en dat hij dingen had gezegd die hij niet had mogen zeggen.
Ondanks alles bleef hij geloven dat hij de relatie kon redden , mits de medewerking van Els uiteraard. (zie mail ie de krisse).
Begin september weigert zij om de telefoon op te nemen, noch antwoordt zij op zijn sms-berichten, zijn pogingen om met haar te chatten blijven onbeantwoord.
Daarom probeert hij om haar te zien en gaat haar thuis opwachten (09 september).
Hij krijgt daar enkel de politie te zien . De mama van Els had de politie opgebeld, zij had namelijk schrik. In januari 2006 heb ik, samen met Tom, werken uitgevoerd (gracht gegraven en geholpen bij het plaatsen van een nieuwe centrale verwarming) bij Els thuis. Toen zei de mama van Els nog wat voor een brave jongen Tom wel was.
Dit was alweer een zware klap voor Tom. Alweer die vernedering . Hij is me dit persoonlijk komen vertellen en vroeg me of hij daarmee (stalking ?) in de problemen kon komen.
Hij begreep het niet, zat vast met zijn gevoelens. Van de politie moest hij de omgeving verlaten en 's anderdaags eens naar Els telefoneren. Maar ze antwoord niet zei hij mij.
Hij wou met Els kunnen praten, haar uitleggen hoe hij het zag (zie mail 'DagEls190906').
Op 10 september verstuurd Tom een mail aan een aantal vrienden om uit te leggen wat Els hem aandeed (zie 'aan al onze kennissen10092006').
Op 16 september heeft Tom nog een chat-gesprek met een vriendin van Els (zie 'ana').
Hierbij probeert hij nog om van alles aan de weet te komen van Els.
Komt ook aan de weet dat ze 's avonds naar de carré gaan.
Hij gaat dan ook naar de carré waar hij dan nog een laatste maal contact heeft met Els.
Het feit dat Els weigert om met hem te praten veroorzaakt een grote spanning bij Tom., dit bovenop de relatiebreuk (relatiemoeilijkheden). Daarom gaat hij tot het uiterste en op woensdag 20 sept. spreekt hij een bericht in op de gsm van Els. Tom is aan het wenen en vraagt om hulp en zegt dat hij zichzelf iets gaat aandoen ( zie strafdossierTom).
Hierbij tekent Tom zijn dood. Als Els hier niet op reageert is het voor hem zo dat zij daar akkoord mee gaat.
Hij wacht nog drie dagen (tot op zijn verjaardag) en stuurt nog een sms-berichtje naar Els : 'En in mijn reactie kunt ge u broerke herkennen, diene kan ook vieze DINGES tegen u zegge, maar da zegt em alleen maar omdat em u liefde mist, je bent volgens mij gewoon bang om u aan mij over te geven en BLOKEERT u gevoelens, TIS trouwens mijne verjaardag'.
Wanneer ook hier geen reactie op komt geeft hij de moed op , hij beseft dat er nooit nog een reactie zal komen , de strijd is gestreden.
Hij komt zijn belofte van de voicemail na.
De brieven van Tom werden nagelezen door meerdere psychologen.
Een psychologe die de brieven van Tom tot vijfmaal toe gelezen had zei dat telkens ze de brieven opnieuw las ze meer en meer het intens verdriet vaststelde (zie 'psychologeElsVanDaele').
Ook zei ze dat er heel erg met de gevoelens van Tom gespeeld werd en dat het weigeren om met hem te communiceren hem gek maakte.
Aan een psycholoog zei ik dat ik er zeker van was dat wanneer Els met Tom had willen praten, dit drama niet zou gebeurd zijn. De psycholoog antwoordde : ik ben daar ook vrijwel zeker van.
Aan Jef Vermassen vroeg ik of hij geen stappen zou ondernemen mocht hij de brief 'dagEls190906' lezen van één van zijn kinderen.
Jef Vermassen gaf me , een volgens mij, correct en eerlijk antwoord : 'ik weet het niet'.
Hij kende niet de gevoelens van een kind verloren te hebben .
Zo ook is het volgens mij onmogelijk om te zeggen dat ik niet hetzelfde zou doen wat Tom heeft gedaan. Ik heb ook niet de gevoelens die Tom had op dat ogenblik. Ik kan het alleen wat hij deed verstandelijk benaderen.
Door de politie werd ons gevraagd of de vriendin van Tom aanwezig mocht zijn op de begrafenis. Wij hebben geantwoord dat zij niet aanwezig mocht zijn.
Achter onze rug om heeft zij in Lochristie toch een aparte afscheidsdienst verkregen .
Waarom ? Na alles wat zij Tom had aangedaan .
Tom praatte veel over zijn relatie-problemen, vroeg om raad aan iedereen waarvan hij dacht dat ze hem konden helpen.
Goede vrienden, collega's , zijn ouders, zijn zussen.
Maar vooral degene met wie hij wou praten, die hem had kunnen troosten, zij weigerde om hem te helpen.
Tom deed heel veel moeite om uit het diepe dal te geraken (zie 'pinokio').
In zijn handtas, die naast zijn dode lichaam, op de zetel lag, zat een tube 'guronsan'.
Els weigerde om met Tom te praten , weigerde om zijn verdriet te zien.
Had zij dit thuis geleerd ? Haar ouders waren uit elkaar . Els woonde samen met haar moeder en broertje.
Tom zijn eerste jeugdvriendin Lissa kende Tom door en door.
Zij hadden nog steeds contact met elkaar, zij waren goeie vrienden .
Op het rouwregister 'http://www.kfc-meise.be/rouwregister_tom_de_raeve.php' wordt Tom getypeerd als een opgewekte kerel die altijd straalde en lachtte.
Onze enigste wens is de erkenning te krijgen van de oorzaak van de zelfdoding van onze zoon Tom. Ter zijne nagedachtenis.
Tom was eerlijk, kon niet tegen onrecht.
De mail die hij stuurde aan zijn vrienden op 10/09/2006 is daar een bewijs van.
Aan zijn vrienden wou hij uitgelegd krijgen hoezeer Els hem gekwetst had, hoezeer zij hem vernederd had.
Het is moeilijk om je gevoelens uit te drukken in woorden. Niemand voelt wat jij voelt, je zit alleen met je verdriet. Als je het probeert uit te leggen aan iemand dan is het alsof die je niet begrijpt.
Tom had de indruk dat Els het leuk vond dat hij zich zo afsloofde voor haar.
Tom had duidelijkheid nodig, hij wou vooral weten of er nog een mogelijkheid was om de relatie met Els verder te zetten vooraleer hij zijn leven kon verder zetten zonder haar.
Dit blijkt uit zijn teksten :
De ruzie is zeker nog niet bijgelegd en moet eerst opgelost geraken zodat we beide samen of niet verder kunnen, volgens mij ben je nog steeds kwaad en heb je nu gewoon medelijden en kunt ge doen alsof je niet kwaad bent. En moet je mij de kans geven om dit op te lossen vooralleer je naar uw verpleger stapt. Want anders blijf ik ermee zitten. Ik wil niet persé u terug daarvoor ben ik te realistisch, ik wil het gewoon oplossen. Want je bent er zelf nog niet uit. Ik wil daarover nog eens samenkomen. Het probleem is zodanig verandert dat er geen andere optie is. Je zegt zelf dat je je relatie niet zomaar op 1, 2, 3 opgeeft en naar uw hart wilt luisteren, maar dit kan alleen maar als we onze ruzie bijleggen en terug vrienden worden.
Het is niet alleen een relatiebreuk, het is een probleem aan het worden dat we beide moeten oplossen, waar we beiden tevreden mee zijn, de wonden moeten geheeld worden.
Uw gevoel komt niet terug omdat onze ruzie niet opgelost is. Ik geef zoiets zomaar niet op ze
Gij zei het trouwen ook zo dat ge uw relatie op 1 2 3 zomaar niet opgeeft. En zoals je zei die ruzie toen aan de poort. Dat je dat nadien nog niet verwerkt had. Wel dat is nu hetzelfde gevoel. En vind dat je in de eerste plaats met de nodige rust en vrije tijd aan je relatie moet werken. En niet zomaar alles opgeven voor die blindelingse verliefdheid, dat zei je zelf.
En kunnen we pas volledig mekaar vergeven als je draad van uw gevoelverlies teruggevonden hebt.
ge moet geene schrik hebben van mij, ik laat u wel gerust en zal het aanvaarden, ik heb u verdreven, dat besef ik nu pas, had er rekening mee moeten houden dat je hiermee nog geen ervaring hebt, spijtig want ge zijt denk ik wel een goed meiske, hoewel ik sommige zaken ni goe snap.
Tom zat in een padstelling. Had het nog zin met te proberen Els terug te winnen, moest hij wachten op haar, had het nog zin of kon hij proberen om zijn leven verder te zetten zonder Els
Tom dacht dat hij de oplossing gevonden had om Els te bewegen om met hem te praten.
Hij stuurde een voicemail.. In het strafdossier vond ik volgende tekst :
- Op woensdag 20/09/2009 belde Tom naar Els. Hij was aan het wenen en vroeg hulp.
Hij heeft ook gezegd dat hij zijn eigen iets zou aandoen.
- Op zaterdag 23/09/2006 heeft hij nog een SMS gestuurd naar Els.
Hierin stond o.a. dat het zijn verjaardag was.
Dit werd door Els telefonisch gemeld aan de politie op 25/09/2006.
Dit was de vergissing van zijn leven. Het werd zijn dood.
Vanaf dan worden zijn zelfmoordgedachten concreter. Hij begint plannen te maken . Gaat op zoek naar een middel..
Ondertussen hoopt hij nog steeds op een reactie van Els.
Op 23/09/2006 (zijn verjaardag) stuurt hij nog een sms-berichtje aan Els(zie hierboven).
Het liefst zou ik een film gemaakt zien die het verhaal van Tom brengt zoals de film BENX.
Een boek zou voor mij ook al rust kunnen brengen.
Het is vooral de erkenning voor de reden waarom Tom zelfmoord pleegde ; ter zijner nagedachtenis.